Wieś
Parafia w San Gennaro
Nazwa: Plebs S. Iaunarii de Asilattia
Lokalizacja: San Gennaro
Data pierwszej dokumentacji parafii: 980 rok
Historia i architektura
Kościoły na równinie Lukki umiejscowione w dużych okręgach objętych panowaniem papieża, w przeszłości były całkowicie odbudowywane na fundamentach wcześniejszych budowli. Parafia w San Gennaro w XII wieku również powstała na miejscu wcześniejszej struktury architektonicznej. Jej strategiczne położenie geograficzne, na granicy równiny Lukki i Valdinievole, sprzyjało w średniowieczu utworzeniu się wokół niej małej miejscowości.
Kościół San Gennaro powstał najprawdopodobniej w czasach Św. Frygidiana (VI wiek), mimo że pierwsze wzmianki dokumentujące to wydarzenie pochodzą z 980 r. Wtedy też część mieszkańców zasiedliła zamek, zaś pozostali - miasteczko.
Obecny kościół parafialny, po rozpoczętych w XI w. pracach rekonstrukcyjnych, osiągnął w XIII w. wyjątkowo harmonijną formę. Trójnawowy kościół, z trzema absydami, zwieńczony został trójosiową fasadą. Z zewnątrz w części północnej, w jedynej ocalałej absydzie i w kapitelach lewej nawy, zachowały się elementy dekoracyjne, które pamiętają pierwszą fazę budowy kościoła. Z drugiego etapu budowy pochodzą natomiast kapitele prawej nawy. W XVII w. absyda środkowa jak również i ta mieszcząca się od południa uległy zniszczeniu i zostały zastąpione konstrukcjami o innej formie. Sama fasada także przeszła znaczne przemiany na przestrzeni czasu - utraciła dekorację dwóch bocznych niższych części, zaś w partii środkowej dekoracje zostały zastąpione innymi.
Ambona z 1162 r. - dzieło Mistrza Filippo - nienaruszona zachowała się w części prezbiterialnej. Jest ona jednym z najbardziej znaczących przykładów sztuki romańskiej, występujących na obrzeżach miasta. Dawniej wsparta czterema kolumnami umiejscowiona była obok ołtarza.
Samotnie stojąca w północnej części budynku dzwonnica, powstała natomiast w 1840 r., co poświadcza wmurowana inskrypcja.
Dzieła sztuki
We wnętrzach godny uwagi jest przede wszystkim obraz tablicowy przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem autorstwa Vincenzo Frediani i Raniero di Leonardo (1507 r.) oraz wizerunek Madonny autorstwa San Tofanelli. Jednakże na szczególną uwagę zasługuje ceramiczna rzeźba przedstawiająca anioła. Ma wysokość ok. 1,20 m, jej autorem jest, jak utrzymuje profesor Petretti z Uniwersytetu w Los Angeles, sam mistrz renesansu włoskiego - Leonardo da Vinci. Według badań powstała ona w młodzieńczych latach życia wielkiego Leonarda, około roku 1470 w pracowni Verrocchio. Dokumenty archiwalne mówią o niezamierzonym uszkodzeniu dzieła przy użyciu drabiny, dokonanym przez kościelnego. W 1773 r. poddano je natychmiastowej drobnej restauracji.